اگرچه آبله مرغان اغلب به عنوان یک بیماری دوران کودکی در نظر گرفته می شود، اما بزرگسالان هم مستعد ابتلا به این بیماری هستند و علائم آن در بزرگسالان شدید تر می باشد. با این حال، اگر در کودکی به آبله مرغان مبتلا شده اید، بعید است که به آبله مرغان در بزرگسالی مبتلا شوید.
بیماری آبله مرغان
آبله مرغان در واقع یک بیماری ویروسی است که در اکثر مواقع عمده ترین هدف آن کودکان می باشد. اما در بعضی موارد نیز می تواند در بزرگسالان رخ دهد. علائم آبله مرغان شامل راش های قرمز و خارش‌آور در بدن، تب، خستگی و افزایش حساسیت نسبت به نور است. این بیماری عموماً در کودکان خود به خود بهبود می یابد اما در بزرگسالان ممکن است عوارض جانبی جدی تری داشته باشد. بنابراین، در صورت بروز علائم مشکوک آبله مرغان در بزرگسالان، مراجعه به پزشک و دریافت درمان مناسب توصیه می گردد.
عوارض آبله مرغان در بزرگسالان
در برخی موارد آبله مرغان در بزرگسالان ممکن است عوارض جدی تری ایجاد کند. در بزرگسالان، عوارض جانبی آبله مرغان معمولاً شدید تر و پیچیده تر از کودکان است. در موارد نادر، آبله مرغان می تواند منجر به عوارضی مانند التهاب ریه، التهاب مغز و مشکلات قلبی عروقی شود. همچنین، آبله مرغان در بزرگسالان ممکن است با عفونت های مرتبط مانند عفونت های پوستی، عفونت های گوش و عفونت های عمومی دیگر همراه باشد.
اگر علائم آبله مرغان در بزرگسالان را تجربه می کنید، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید. پزشک شما می تواند تشخیص درست را انجام داده و در صورت لزوم درمان مناسب را تجویز کند.
پیشگیری از آبله مرغان
آبله مرغان در بزرگسالان، قابل پیشگیری است، در بزرگسالان می توان با استفاده از واکسن های موجود از بروز این بیماری جلوگیری کرد. واکسن ضد آبله مرغان عموماً برای کودکان در نظام روزانه واکسیناسیون استفاده می شود، اما در برخی موارد نیز بزرگسالان می توانند از این واکسن استفاده کنند.
در صورتی که هنوز آبله مرغان را تجربه نکرده و واکسن ضد آبله مرغان را در گذشته دریافت نکرده اید، می توانید با مشاوره پزشک خود در مورد امکان واکسیناسیون و جلوگیری از بروز آبله مرغان در بزرگسالان صحبت کنید. همچنین، پیشگیری از این بیماری شامل اجتناب از تماس با افراد مبتلا به آبله مرغان نیز می شود.
واکسن آبله مرغان
واکسن ضد آبله مرغان برای بزرگسالان نیز موثر است و می تواند در جلوگیری از ابتلا به آبله مرغان در بزرگسالان مؤثر باشد. واکسن های ضد آبله مرغان بر اساس ویروس زنده و ضعیف شده آبله مرغان تهیه می شوند و با تحریک سیستم ایمنی بدن، ایجاد مقاومت و پاسخ ایمنی علیه ویروس آبله مرغان را تقویت می کنند.
اگر واکسن ضد آبله مرغان را در گذشته دریافت نکرده اید، می توانید با مشاوره پزشک خود در مورد امکان واکسیناسیون و جلوگیری از بروز آبله مرغان در بزرگسالان صحبت کنید. پزشک شما می تواند بر اساس وضعیت سلامتی شما و توصیه های ملی درباره واکسیناسیون، تصمیم مناسبی بگیرد.
عوارض جانبی واکسن ضد آبله مرغان
واکسن ضد آبله مرغان در بزرگسالان عموماً و به طور کلی ایمن و خوب تحمل می شود. اما همانند هر واکسن دیگری، ممکن است عوارض جانبی خفیفی در برخی افراد ایجاد شود. این عوارض جانبی معمولاً کوتاه مدت و بی خطر هستند و شامل موارد زیر می شوند:
- درد و تورم در محل تزریق واکسن.
- احساس خستگی و سستی عمومی.
- سردرد.
- تب خفیف.
عوارض جانبی جدی از جمله واکنش های آلرژیک شدید به واکسن بسیار نادر است. در صورت بروز هرگونه علائم نا مطلوب یا نگران کننده پس از دریافت واکسن، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید.
علائم غیر عادی بعد از واکسن آبله مرغان
بعد از دریافت واکسن ضد آبله مرغان، بیشتر افراد بدون وقوع هیچ علامتی آن را تحمل می کنند. اما در صورت بروز علائم غیر عادی یا نگران کننده، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از علائم که ممکن است نیاز به توجه پزشکی داشته باشند عبارتند از:
- واکنش آلرژیک شدید: شامل سردرد شدید، ضعف شدید، تنگی نفس، تورم صورت و لبها، آنفولاکسی شوک (کاهش فشار خون و نارسایی عمومی سیستم عروقی) و آنافیلاکسی (تورم و التهاب شدید تنفسی) می شود.
- واکنش غیر معمول: شامل علایم شدیدی مانند تب بالا، درد شدید، تورم شدید در محل تزریق واکسن، عدم تحمل وضعیت عمومی، تهوع یا استفراغ، علائم عصبی شدید و تغییرات غیرمعمول در رفتار و وضعیت شما است.
- علائم غیرمعمول و پیشرفته: اگر بعد از دریافت واکسن، علائمی که عادی نیستند و به تدریج شدت می یابند را تجربه کنید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
به هر حال، همیشه بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بتوانید در مورد واکسیناسیون و علایم مرتبط با آن راهنمایی دقیق تری دریافت نمایید.
روش های جلوگیری از آبله مرغان در بزرگسالان
برای جلوگیری از آبله مرغان در بزرگسالان، می توانید از روش های زیر استفاده کنید:
- واکسیناسیون: مطابق با راهنمایی پزشک، از واکسن ضد آبله مرغان استفاده کنید. واکسن ضد آبله مرغان می تواند برای بزرگسالان نیز مؤثر باشد و در جلوگیری از ابتلا به بیماری کمک کند.
- اجتناب از تماس با افراد مبتلا: سعی کنید از تماس مستقیم با افراد مبتلا به آبله مرغان خودداری نمایید، زیرا این بیماری با انتقال از طریق تماس مستقیم و یا از طریق تنفس بین افراد منتقل می شود.
- بهداشت دست ها: به دستور العمل های بهداشت دست ها عمل کنید. دست ها را به طور منظم و به درستی با آب و صابون شستشو دهید. شستن به خصوص قبل از غذا خوردن، بعد از استفاده از دستگاه های عمومی و بعد از تماس با افراد دیگر بسیار حائز اهمیت می باشد .
- بهداشت تنفسی: در صورتی که در معرض افراد مبتلا به آبله مرغان قرار دارید، ماسک صورت را به طور منظم و به درستی استفاده نمایید. ماسک در جلوگیری از انتقال ویروس از طریق تنفس و تماس با افراد مبتلا تاثیر گذار است.
- تقویت سیستم ایمنی: به توصیه های پزشک خود در مورد تقویت سیستم ایمنی بدن خود همچون تغذیه سالم، ورزش منظم، استرس مدیریت شده و خواب کافی عمل کنید.
علائم بعد از تماس با افراد مبتلا به آبله مرغان
بعد از تماس با افراد مبتلا به آبله مرغان، علائم زیر ممکن است ظاهر شود:
- آغاز بیماری: علائم آبله مرغان معمولاً طی 10 تا 21 روز پس از تماس با ویروس ظاهر می شوند. این دوره زمانی به عنوان دوره نهانی شناخته می شود.
- تب: گاهی اوقات با ابتلا به آبله مرغان، تب ملایمی همراه با افزایش دمای بدن مشاهده می گردد.
- آبله: یکی از علامت های مشخص آبله مرغان ظهور آبله است. آبله در ابتدا به صورت ضایعات قرمز روشن در پوست و سپس به صورت حباب های شفاف پر از مایع ظاهر می شود. این آبله ها به مرور زمان بزرگ تر شده و به تدریج پوست را پوشانده و خشک می شوند. عموماً این آبله ها از سر و صورت شروع گردیده و به سایر بخش های بدن گسترش می یابند.
- خارش: آبله مرغان می تواند با خارش همراه باشد. افراد مبتلا به آبله مرغان ممکن است به دلیل خارش شدید پوست احساس ناراحتی نمایند.
- علائم عمومی: ممکن است افراد مبتلا به آبله مرغان احساس خستگی، سستی عمومی، سردرد، درد عضلانی و عدم اشتها را تجربه کنند.
مهم است بدانید که علائم بالا تنها به آبله مرغان در بزرگسالان مربوط نمی شوند. ممکن است علائم مشابهی در بیماری های دیگر نیز وجود داشته باشد. در صورت بروز هرگونه علامت مشکوک، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص و درمان مناسب را تعیین کند.
